Artykuł omawia najważniejsze role w karierze Wojciecha Pszoniaka, wybitnego polskiego aktora teatralnego i filmowego. Przybliża jego najsłynniejsze kreacje aktorskie - zarówno w filmach dramatycznych, historycznych, jak i komediowych - we współpracy z Wajdą, Kieślowskim, Hollandem i innymi.
Polskie kino przełomu lat 60. i 70. to jeden z najważniejszych okresów w historii rodzimej kinematografii. Filmy kina moralnego niepokoju poruszały dotąd tabuizowane tematy, obnażając absurd peerelowskiej rzeczywistości. Ich bohaterowie zmagali się z egzystencjalnymi pytaniami o sens życia.
Rys biograficzny i omówienie twórczości najwybitniejszych polskich kompozytorów - od Chopina przez Moniuszkę, Paderewskiego, Lutosławskiego po współczesnych. Analiza wpływu ich dzieł na rozwój światowej muzyki klasycznej.
Aktorskie duety odgrywają kluczową rolę w polskich komediach romantycznych. Dobór odpowiednich aktorów decyduje o powodzeniu tego gatunku filmów. Najlepsze pary aktorskie łączą ze sobą charyzmę, urok osobisty i umiejętność wiarygodnego budowania chemii na ekranie.
Polskie kino obyczajowe wnikliwie portretuje dojrzewanie, pokazując zmagania młodych bohaterów z tożsamością, miłością i problemami dorastania. Filmy te od lat poruszają widzów siłą emocji i prawdą doświadczeń młodego pokolenia Polaków. Stanowią hołd dla złożoności młodości.
Współczesne adaptacje dramatów Witkacego to fascynujące wyzwanie dla reżyserów. Choć powstały ponad 100 lat temu, poruszają problemy wciąż aktualne. Artykuł omawia najciekawsze inscenizacje ostatnich lat, wyzwania stojące przed adaptatorami oraz wpływ nowych odczytań Witkacego na recepcję jego twórczości.
Sylwester Chęciński to wybitny reżyser kultowych polskich komedii takich jak "Kiler", "Chłopaki nie płaczą" czy "Poranek kojota". Jego filmy cechuje oryginalny, absurdalny humor oparty na nieporozumieniach i pomyłkach. Aktorzy świetnie odnajdują się w kreowaniu zabawnych postaci. Komedie Chęcińskiego na stałe zapisały się w historii polskiego kina.
Ryszard Kapuściński jako reporter i literat. Jego najważniejsze reportaże ekranizowane na filmy fabularne i dokumentalne. Najsłynniejsze adaptacje to Busz po polsku, Chrystus z karabinem na ramieniu i Cesarz. Jak twórcy filmowi oddają klimat prozy Kapuścińskiego?
Polska szkoła filmowa to nurt w rodzimej kinematografii lat 50. i 60., który czerpiąc z włoskiego neorealizmu ukazywał w realistyczny sposób trudną powojenną rzeczywistość i losy zwykłych ludzi. Jej przedstawiciele jak Andrzej Wajda czy Andrzej Munk stworzyli prawdziwe arcydzieła analizujące wojenne doświadczenia Polaków i ich dylematy moralne.
Jak w polskich filmach fabularnych ewoluował sposób przedstawiania stanu wojennego - od propagandowych schematów lat 80. po próby ukazania prawdziwego dramatyzmu tamtych wydarzeń i złożoności ludzkich postaw w czasach terroru wymierzonego we własny naród.
